Gideon dag 99 – even pittig

Wat gaan de dagen toch weer vreselijk snel!

Met Gideon gaat het erg goed en we beginnen als gezinnetje nu een redelijk ritme te krijgen. De laatste paar dagen waren alleen wel wat pittig omdat we allebei merken dat we heel erg moe zijn en dat ons lichaam ook wat begint te protesteren. Ik (Nathanael) heb vandaag de hele dag met koorts op bed gelegen na de afgelopen dagen al last gehad te hebben van hoofdpijn, spieren en keel. Dan lijkt alles ineens tegelijk te komen, maar hopelijk ben ik er dan ook snel weer voor een lange tijd van af. Met Marieke gaat het op zich wel goed, maar ze is ook gewoon moe. Vooral van alle praktische zaken een beetje op een rijtje te krijgen, en dan zoals vandaag dan ook uitvogelen hoe ze alles in haar 1tje moet doen met Gideon. De afgelopen dagen ging het ook een stuk beter met het spugen van Gideon maar gister en vandaag was dat ook weer flink meer waardoor de wasmachine en mammarieke overuren hebben gedraaid. Maar ze is een lieve moeder en ze zorgt goed voor haar mannen 🙂

We zijn erg blij dat we ons in het ziekenhuis zo goed hebben gevoeld, maar het zou goed kunnen dat de spanningen en emoties van afgelopen maanden ziekenhuis er nu een beetje uit beginnen te komen. We moeten nog even uitvogelen hoe we hier het best de ruimte aan kunnen geven. Maar dan valt zo’n eerste “kraam” week thuis ook anders dan je gehoopt/gedacht had en ben je vooral bezig met overleven. Er is wel veel meer rust gekomen sinds we thuis zijn, maar nog niet echt de ruimte om met andere dingen bezig te zijn dan het nu.

Met de voeding voor Gideon waren we de afgelopen tijd voorzichtig bezig gegaan met de speen en borstvoeding, en naar ons idee ging dat steeds beter. Ook omdat hij nu ’s avonds zijn speen helemaal goed zelfstandig in kan houden en er dan flink op aan het zuigen is. Maar vandaag is er iemand van de pre-logopedie langs geweest en die heeft even meegekeken naar hoe Gideon de fles pakt. En haar conclusie was eigenlijk dat het zou kunnen zijn dat Gideon niet meer in staat is om uit de borst/fles te kunnen drinken. Het zuigen op een speen is 1 ding, maar het zuigen en slikken uit de fles is een heel ander verhaal. En dat zien we nu ook wel omdat hij afgelopen tijd vooral heeft zitten kauwen op de speen tot er voeding uit kwam. Dit is wel even een klap voor ons want dat zou betekenen dat Gideon tot hij met vaste voedsel kan beginnen met de sonde eten moet krijgen. En dus ook niet meer aan de borst.

Nu zijn we redelijk optimistisch en willen nog wel het 1 en ander gaan proberen om te kijken of het nog wel gaat lukken om Gideon iig aan de fles te krijgen. We weten niet hoe dat verder zal lopen en de pre-logopediste zei ook “de wonderen zijn de wereld nog niet uit”, en daar houden wij ons ook aan vast. Maar vandaag was wel weer even een dag dat we gewoon niet lekker in ons vel zaten.

Maar als we dan (vanuit ons bed) naar rechts kijken, en we zien Gideon je met een gewoon te lief gezichtje, een tevreden blik en met grote ogen je aan kijken zijn we nog steeds vooral heel erg dankbaar en blij, en kunnen we nog steeds niet goed bevatten dat hij nu gewoon bij ons is en niet meer weg gaat.

De rest komt dan ook wel goed…