Gideon in het ziekenhuis

Gideon verblijft momenteel helaas in het WKZ…

Hij was Woensdag met Rosalie en familie in Zeist naar een speelparadijs voor wat gezelligheid omdat het vakantie is. Maar hij is daar tijdens het ravotten heel hard op zijn linkerzij gevallen waarna hij bloed plastte. Mijn zus is direct met hem naar een lokale huisarts gegaan en die stuurde hem door naar de SEH bij het WKZ. Ik was ondertussen ook ter plaatse en ben met hem naar het WKZ gereden omdat het vanaf daar maar 10min was en sneller dan wachten op een ambulance.

Na een ct-scan in het WKZ blijkt de linkernier gescheurd wat het bloed verklaard. Ook is één rib gebroken, maar die is gelukkig zelf ook weer terug geschoten. Gideon moet in het WKZ blijven om hem in de gaten te houden en snel in te kunnen grijpen mocht de bloeding toch heviger worden, zijn HB te veel zakt of zijn bloeddruk te hoog zou worden.

Medisch is het redelijk stabiel, maar Gideon heeft het de eerste nacht echt pittig gehad. Heel veel pijn, nare medische handelingen, niet echt kunnen bewegen ivm katheter, infuus wat steeds vastloopt, piepjes en onrust. Ik mag gelukkig bij Gideon slapen op de kamer. Fijn om dicht bij hem te kunnen blijven.

We zitten weer even een beetje in survival-modus… Niet fijn voor de fase waar we al in zaten maar het kan even niet anders. Marieke thuis aan het overleggen met Nijmegen en dan weer met Utrecht, overleggen met mij wanneer we allebei beschikbaar zijn en wat er gebeurt, met Roos op de achtergrond die aandacht wil, spullen pakken, oppas regelen, heen en weer rijden, elkaar even in de ogen kijken, Rosalie verzorgen die ook nog eens ziekjes is, geduldig blijven, mensen op de hoogte brengen. En ik bij Gideon in het ziekenhuis ons door alles heen slaan en hem zoveel mogelijk vast te houden en me laten fijnknijpen tijdens de heftige momenten.

Het blijft me verbazen hoe snel de tijd gaat in het ziekenhuis. Al het andere gaat volledig langs je heen. Alleen hij is op dat moment belangrijk. We zijn voor nu heel dankbaar dat het niet ernstiger lijkt, maar ook wel behoorlijk geschrokken en verdrietig dat Gideon hier weer doorheen moet.

Vandaag niet veel verandering maar de echo laat een goed beeld zien van de binnenkant. Nu is het vooral afwachten tot het bloed volledig uit de urine is verdwenen en hij stabiel genoeg blijft om naar huis te mogen.

Voor nu gaan we voor een goede nacht voor ons allemaal, en morgen weer een nieuwe dag 💪