Onzekerheid
Maandag ben ik voor de MRI naar Nijmegen geweest en gisteren kregen we de uitslag en zouden we de verdere procedure bespreken.
De MRI liet hetzelfde beeld zien als we op de echo’s al gezien hadden. Dit is positiever dan het open middenrif bij David. Het lijkt of er een middenrif-uitstulping zit waardoor (vooralsnog alleen) de lever een stuk naar boven is geschoven. Ook de aanleg van de longen lijkt goed. Verder is geconstateerd dat de niertjes en de urineleiders te groot zijn. Waar dat aan ligt en wat er aan gedaan moet worden, gaan we over 3 weken bespreken met de kinder-uroloog.
Eerder leek het of er precies de goede hoeveelheid vruchtwater was, maar nu constateerde de arts dat er flink te veel is. Dit was bij David toen ook zo, maar nu was het op het randje wat nog net ‘mag’. Ik had het zelf al wel opgemerkt. Mijn buik staat al behoorlijk strak en de harde buiken komen zeer regelmatig. Maar, bij David had ik dit ook en die zwangerschap is verder prima verlopen 🙂
We hoopten gister wat meer duidelijkheid en zekerheid te krijgen over wat ons dit keer te wachten staat, maar gisteren werd ons helaas weer duidelijk dat voor de geboorte helemaal niets zeker is. Teveel onduidelijkheid over wat er nou precies aan de hand is met het middenrif en wat de gevolgen kunnen zijn, en waar nu bijvoorbeeld nou weer dat teveel aan vruchtwater vandaan komt en waarom de nieren e.d te groot zijn. Dat is ook de reden waarom de artsen terughoudend zijn in de (positieve) informatie die ze geven. We/ze kunnen pas zien hoe ukkie’s lichaampje op het leven reageert als hij geboren is.
Dit maakt het niet makkelijker. De onzekerheid put mij behoorlijk uit. Ze kunnen niet zeggen dat ons tweede mannetje veel kans heeft om te overleven, of dat het allemaal wel meevalt.
De verder procedure is ‘afwachten’ en in de gaten houden. We zullen over 3 weken weer een echo hebben, een gesprek met de gynaecoloog en een gesprek met de kinder-uroloog. Elke keer kijken we aan de hand van de vorderingen welke stap we gaan nemen.
Toen we gisteren het ziekenhuis uit liepen, was ik behoorlijk verward en verdrietig. Waarom weten we niet meer? Waarom kunnen ze ons geen zekerheid geven? Hoe zal het gaan verlopen? Blijft ons tweede wondertje leven??
Toen we later aan het eten waren, besefte ik me dat ik me te veel wilde vasthouden aan de medische feiten. Op zich logisch, omdat we zo in het medische circuit zitten. Tegelijk is het misschien maar beter om geen percentages of ‘kansen’ te horen omdat we daar ons vertrouwen niet op willen stellen.
Nu staan we er open in en willen we ons vertrouwen voor 100% aan God geven. Hij weet hoe alles zal verlopen en Hij heeft het in Zijn hand. We kunnen en willen niet anders dan alles aan Hem overgeven, anders zouden we het simpelweg niet aankunnen.
We houden ons vast aan de God van Het Leven. God heeft het leven gemaakt en heeft niet bedoeld dat er ziekte zou zijn. We geloven dat Hij het beste met ons voor heeft en daar mogen we in rusten en uitzien naar ons kleine grote wonder.
Dutch 
English
Het is niet (meer) mogelijk een reactie te plaatsen
Berichten 1 tot en met 17 van totaal 17
Sofia Rodenburgh uit den haag
donderdag, 23-08-12 22:00
Beste marieke en Nathanael,
Wij staan verstelt met elk bericht en zien wij hoe God jullie hier door draagt; hoe jullie keer op keer Gods waarheid in jullie hart bewaren en jullie aan Zijn liefde vastklemmen.
liefs
sofia en johan
Arno en Eunice
donderdag, 23-08-12 09:31
Nu ik dit lees, galmt opw. 733 door het huis en dat is meteen ons gebed voor jullie: Ik hoor jullie deze tekst ook zo zeggen ;-)
De zon komt op, maakt de morgen wakker;
de dag begint met een lied voor U.
Heer wat er ook gebeurt,
wat Nathanaël&Marieke ook mag overkomen, laat ze nog zingen als de avond valt!
Loof de Heer O mijn ziel,
O mijn ziel, prijs nu Zijn Heilige Naam.
Met meer passie dan ooit;
o mijn ziel, verheerlijk Zijn Heilige Naam.
NB.
Ik weet dat jullie dit kunnen zingen. Daarom zijn jullie Helden, die rechtop blijven staan! Het is krom: jullie zijn een voorbeeld voor ons hoe wij mee moeten strijden. Dat zou toch andersom moeten zijn? ;-) Jullie geven niet op, dus wij zeker niet! Jullie zijn een geweldig voorbeeld hoe we moeten blijven gaan voor LEVEN, wat ons altijd bij zal blijven. Wij markeren jullie, brengen jullie bij Zijn Almachtige troon! Liefs!
Tiny Heek uit Bunschoten
maandag, 20-08-12 22:43
Na het lezen van de laatste blogs een zwaar gevoel in m'n buik. Woorden schieten. Zo bizar, oneerlijk, pijnlijk, zwaar, ondraaglijk, emotioneel. Kon ik maar 'iets' voor jullie doen. In gebed dragen we julilie op. Lieve groet, Tiny
Jens en Iris Zwitser uit Garderen
maandag, 20-08-12 20:10
Lieve neef en nicht, wij bidden ook steeds voor de situatie en voor jullie kleintje. Heel veel bewondering voor jullie enorme getuigenis in deze onzekere situatie! Maar idd, zonder de Here Jezus zou je nergens zijn, Hij heeft het leven in Zijn hand, wat geeft dat een rust. Sterkte de komende tijd, hoop ook dat het lukt van dit nieuwe leventje te genieten ondanks dat je niet weet hoe het zal gaan.. Liefs, Jens en Iris
Benjamin
zondag, 19-08-12 18:37
Hej toppers! Ik blijf voor jullie en ukkie bidden. Liefs, Ben!
Tonja Danker uit zeewolde
vrijdag, 17-08-12 14:49
Lieve Marieke en Nathanael, wat een bewondering voor jullie vertrouwen in God in deze onzekere tijd! We bidden voor jullie hoor!
Petra van Harten
vrijdag, 17-08-12 14:30
wat vervelend dat jullie in onzekerheid blijven - wat mooi te lezen hoe jullie op God blijven vertrouwen ook in onzekerheid! sterkte.
Marius uit Tienhoven
vrijdag, 17-08-12 13:30
Ook ik denk in mn gebeden aan jullie! We weten gelukkig dat bij God veel meer mogelijk is dan dat wij bidden of beseffen! (ef 3:20) tot gauw
Marijke uit Leusden
vrijdag, 17-08-12 13:12
Lieverds, wat een hoop emoties weer......menselijk gesproken weet je gewoon nog niet veel......of juist wel.....maar zoals je zelf ook aan geeft....kijk niet naar de omstandigheden maar zie op God....in gebed en gedachten ben ik bij juliie......liefs Marijke.
klaudia
vrijdag, 17-08-12 13:05
pittige tijden. Ik heb met jullie te doen. De medische malle molen is geen pretje om in te zitten. Wel is het goed om in Gods hand te zitten en daar te rusten en het van Hem te verwachten. veel sterkte en knuffel. x x x Klaudia
Lianne uit Leusden
vrijdag, 17-08-12 12:35
Lastig hoor, dat je eigenlijk niets kan met alle informatie die jullie hebben gekregen door de onderzoeken. Dat het de onzekerheid niet oplost....Daar mag je best verward en verdrietig om zijn. Vooral omdat je weet dat God gelukkig bij jullie is en dat Hij zorgt voor jullie en jullie Ukkie en nog fijner dat Hij alles in ZIjn Hand heeft!
Dick Van Boven
vrijdag, 17-08-12 11:51
Wat een spanning en onzekerheid! Ja, het is goed om op God te vertrouwen, hoe makkelijk dit soms ook klinkt! Heel veel sterkte, hoor!
Ernst
vrijdag, 17-08-12 11:20
Dappere dodo's zijn jullie toch... Respect, al weet ik ook wel dat je het niet helemaal van jezelf hebt. Big hug!
H&M Wolff uit Amersfoort
vrijdag, 17-08-12 11:04
pff, idd wat een onzekerheid & wat blijven jullie sterk.
We houden onze ogen gericht op Jezus!
Dikke HUG
Nanja Strumpel
vrijdag, 17-08-12 10:18
Lieverds, hou van jullie.. Dikke knuffel.
Esther van Vliet uit Ede
vrijdag, 17-08-12 10:07
sjongejonge... diepe zucht!
We denken aan jullie en bidden voor jullie...
God laat de Zon door de regen schijnen a.U.b.
Myriam Elias-Klomp
vrijdag, 17-08-12 09:57
Hoi lieve schatten, huilend las ik dit keer jullie blog! Zo logisch dat jullie je zo voelden in het ziekenhuis! Maar, wat jullie ook zeggen, ook zo nodig om dan te blijven zeggen; op MIJN GOD vertrouw ik met alles wat in mij is! HiJ is leven en HIJ is goed! Lieve schatten, wij houden superveel van jullie! Als je het soms zelf effe niet meer ziet, dam zijn er mensen om jullie heen die jullie blik opwenden! Wij willen er voor jullie zijn! Dikke kus